Genelde basit usb cihazlar 3-5 endpoint kullanıyorlar, (2 input,1 output gibi) böyle aygıtlar için anakart arkasında bir sürü fiziksel soket olması iyi bir şey fakat bazı usb aygıtlarda işin ucu kaçabiliyor.
Misal programlanabilir oyun faresi sadece bir fare değil. Fare + klavye + gamepad + ışıklar + programlanabilir hafıza falan içeren komposit bir cihaz ve her bir fonksiyon birkaç end point kullanıyor. O fareyi bir hub gibi düşünebiliriz. Siz bir fare bir klavye bağladım diye düşünebilirsiniz ama o bir fare bir klavye değil.
Fonksiyon ve bant genişliği arttıkça doğal olarak bu kullanılan endpoint sayıları da artıyor. Bir de siz bu aygıtları doğrudan anakartın arkasındaki farklı soketlere takınca ayrı yere taktım sanıyorsunuz ama gerçekte hepsi aynı yere gidiyor.
Burada anakart üreticilerinin de kabahati çok. 3-5$ için yüzlerce dolarlık anakartlarda kontolcü sayısını düşük tutuyorlar.
Genelde tapografi şu şekilde oluyor, anakartın üstündeki usb2 soketler bir kontrolcü, varsa usb 3.1 ve typeC soketler bir kontrolcü, diğer usb3.0'ler hepsi bir kontrolcü ve front panel soketi ayrı bir kontrolcü oluyor.