Gelmisim 42 yasina. Fortnite’ta iki cocugu tokatlamak icin ufak ekranda dandik goruntuye bakmaya hazir olsam CRT kullanirim. Onlar hala daha akici, daha net. Zaten Quake3 oynarim, nostalji olur.
Cok param varsa QD OLED alirim. Hem dusuk gecikmenin dibine vurmus, hem goruntu kalitesinin.
Yoksa arada makul bir sey alinacak, bunlara fantezi gozuyle bakilacak.
Cocuklara “bak sen de bu gamer influencer sampiyon gibi evden oyun oynayarak milyoner olabilirsin” diye satiyorlar. CRT ile yan yana koyan video yapsalar en yenisi ve en pahalisinin gececegi supheli.
O kadar para verip nispeten dandik goruntuye bakinca insanin “ne yaptim ya ben” dememesi icin rekabetci oyunlardan cok keyif aliyor olmasi lazim. Mesela tamam 40 yasindadir ama 15 yasindan beri oynadigi arkadaslariyla hala oynuyordur. O adam alir. Alsin da, esek gibi calisip kazaniyor parayi, hayattan iki gram aldigi zevk varsa kovalamaya devam etsin.
Radyo ile aya giden nesilden cebinde supercomputer ile “asilar kotu, ben arastirmami yaptim” diyen nesile geldik. Gundem sinirimi bozuk huysuz yaptikca kendimi daha da yasli hissediyorum